Vrijwilligerswerk in Santiago

Hola,

Ik had eigenlijk nooit echt verder gedacht dan het moment dat pap en mam aankwamen, omdat dat het enige moment was dat ik ergens moest zijn. Die twee weken gingen zo snel voorbij dat ik eigenlijk nog helemaal niet had nagedacht wat ik daarna wilde doen en toen was ik ineens weer alleen zonder plan. Ik had inmiddels bedacht dat ik wel vrijwilligerswerk in Santiago wilde doen, niet zozeer omdat ik de stad zo leuk vond, maar het leek me een goed moment om ergens te settelen omdat ik merkte dat ik alle prachtige natuur maar gewoon normaal begon te vinden en dingen niet meer genoeg waardeerde. Daarnaast kende ik was mensen die in santiago woonden of langere tijd bleven wat ik ook wel een fijn idee vond. Het enige probleem was dat ik nog geen vrijwilligerswerk had geregeld terwijl het liefst direct zou beginnen. Die dag had ik een beetje een dipje, omdat ik niet wist wat ik met mezelf aan moest en de altijd grijze lucht in Santiago (smog) nou ook niet echt opbeurend is. Gelukkig had ik via de zoon van magdalena vrij snel vrijwilligerswerk geregeld. De dag erna kwam ik op gesprek en de dag daarna kon ik beginnen! Het was wel heel erg wennen, want waar ik dacht dat ik spaans toch enigszins begreep blijkt chileens spaans bijna een andere taal te zijn. Ze praten super snel en elke zin bevat minimaal 3 woorden die ze alleen in Chilli gebruiken... De organisatie waar ik vrijwilligerswerk doe heet fundacion urbanismo social en heeft meerdere sociale projecten in Santiago en omgeving. Een daarvan is een community house (casa naranja) in Rungue, een klein dorpje een uur van Santiago. In het dorp is vrij weinig te doen, maar op maandagen, woensdagen en zaterdagen kunnen de kinderen naar casa naranja komen om te spelen, de computers te gebruiken en mee te doen aan workshops. Meestal wordt er op maandag voorgelezen, op woensdag een kookworkshop georganiseerd (heel simpel wel) en op zaterdagen uiteenlopende dingen. In het begin was het idee dat ik misschien ook ergens een workshop in kon geven, maar aangezien mijn spaans daar nog niet echt toereikend toe is kwam ik daar vooral om met de kinderen te spelen. Het verbeterd nou niet echt de wereld, maar het was goed voor mijn spaans en het is leuk als die kinderen ook eens mensen uit andere landen zien, aangezien hun wereld niet heel veel verder gaat dan een klein chilleens dorpje. Oke misschien niet helemaal waar want ze hebben wel internet en facebook en alles, maar dat is toch anders dan echte mensen. Op maandagen en woensdagen ging ik hierheen en de andere dagen hielp ik een beetje op kantoor met administratieve zaken. Af en toe een beetje saai, maar ook goed voor het spaans en wel een goede manier om een beetje inzicht te krijgen in de projecten van urbanismo social. Toen pap en mam weg waren ben ik verplaatst naar een hostel waar Jana zat, een meisje uit oostenrijk die ik in pucon had leren kennen. Het hostel was een beetje rustig en saai soms, maar dat was ergens ook wel lekker en de meeste mensen bleven voor langere tijd wat een beetje een thuis gevoel gaf. Vrijwel iedereen sprak ook spaans, wat goed was voor het oefenen maar waardoor de meeste gesprekken wel vrij oppervlakkig bleven. Daar heb in 1,5 week gezeten waarvan ik de meeste avonden met Jana en een Braziliaanse vriendin van haar heb opgetrokken. Naar een aantal feestjes geweest en naar een cafe con piernas, letterlijk koffie met benen, waar je koffie kan drinken vergezeld door vrouwen in lingerie. Ik vond het vrij ongemakkelijk, maar goed ook een vorm van cultuur. Een weekend ben ik mijn vriend Felipe op gaan zoeken in Concepcion, de op een na grootste stad van Chilli. Dat was super leuk! Zijn ouders zijn super lief en gastvrij en het was heel fijn om even in een huis te zijn in plaats van eeuwige hostels. Technisch gezien wonen ze niet in Concepcion, maar een klein dorpje erbuiten dus van Concepcion heb ik weinig gezien. We hebben alleen wat rondgewandeld over het terrein van de universiteit, wat echt super mooi en groot is. Er is zelfs een waterval! 'S avonds gingen we naar een feestje van vrienden van Felipe, waar alleen maar Chilenen waren waar ik weinig van begreep, maar was ondanks dat toch gezellig. De dag daarna hebben we een mijn bekeken in een stadje in de buurt waar ik even de naam van ben vergeten en daarna was het weer tijd voor een nachtbus terug maar Santiago. Jana was inmiddels weg en ik vond het tijd voor iets nieuws dus ik verliet het hostel om weer te gaan couchsurfen. Sebastian, mijn host, was echt top. We hadden de dag van tevoren afgesproken zodat ik vast de sleutel kon krijgen omdat hij laat thuis zou zijn en het klikte gelijk goed. In eerste instantie zou ik 3 nachtjes blijven, maar uiteindelijk werden het er 6 omdat het zo gezellig was en ik toch geen plan had voor daarna. We zijn een keer naar het theater geweest en hebben een paar spaanse films gekeken, dus ondanks dat we engels spraken heb ik toch nog een klein beetje spaans geoefend. Na het couchsurfen besloot ik om voor de laatste 1,5 week een kamer te huren bij Juan Pablo, de zoon van Magdalena. Het leek me wel lekker om even een prive kamer te hebben. Dit was ook zo, maar ook wel saai aangezien je altijd mensen moet contacten als je iets wil doen terwijl ik inmiddels gewend was op steeds mensen om me heen te hebben. Ik had bedacht dat ik toch liever iets gezelligers wilde voor de laatste dagen en had al afgesproken om ergens anders te gaan couchsurfen. De dag voordat ik dit zou doen ging ik met de nieuwe hosts en op de een of andere manier voelde ik me niet helemaal op mijn gemak bij deze jongen, dus ben ik toch maar bij Juan Pablo gebleven. Verder kende ik een meisje uit Nieuw Zeeland die in santiago werkte waar ik een aantal keer mee ben uitgeweest en had ik een soort van chilleen vriendje, die ik meestal maar een keer per week zag omdat hij een uur van het centrum woont en een drukke stage heeft. Maar toch leuk. Dus zo vulde ik een beetje mijn dagen. Wat ik het leukste vond aan Santiago is dat ik veel met Chilenen ben opgetrokken, waar je in hostels toch meestal alleen met andere backpackers optrekt, maar op deze manier krijg je een veel beter beeld van een land en cultuur. Ook heb ik magdalena nog twee keer gezien toen ze naar Santiago kwam om haar zoons op te zoeken. Deze dame weet nogal van aanpakken, zo had ze tijdens de koffie bedacht dat ik misschien wel wat dagen kon meelopen op de basisschool waar ze vroeger werkte om een beetje te helpen bij de engelse lessen. Nog geen 5 minuten later zaten we in de taxi naar de school en voordat ik wist wat er gebeurde had ze geregeld dat ik daar een paar dagen kwam meelopen. Mijn hulp bij de engelse les was niet nodig, maar het was heel leuk om gewoon eens mee te kijken hoe het er aantoe gaat op een chilleense basisschool en de meisjes (was een school alleen voor meisjes) waren echt schatjes! En vederom, goed voor mijn spaans. Als je dit zo leest zou je toch denken dat ik al lang vloeiend moet zijn, maar helaas. Verder was er nog een leuke avond waar ik iemand via couchsurfing had benaderd om wat spaans te oefenen. Ik dacht dat we gewoon een biertje zouden gaan drinken, maar we bleken naar een huisfeestje te gaan met mensen van ongeveer over de hele wereld die in Santiago werkten. Vooral de chinees die vloeiend spaans sprak en kon salsa dansen maakt indruk haha. Dat is wel zo'n beetje al het noemenswaardige wat ik in Santiago heb gedaan de afgelopen maand. Mijn plan was om vandaag een bus naar Argentinië te pakken, maar daarvoor moet je door de Andes en aangezien het winter aan het worden is ligt daar nogal wat sneeuw en is de grens dicht. Vandaag lag ook nog eens het halve metro systeem plat door een gesprongen waterleiding, dus het koste me ongeveer 3 uur om naar de terminal te komen om te horen dat de grens morgen nog steeds dicht is... Omdat ik nog maar weinig tijd over heb voor Argentinië en inmiddels wel klaar ben heb ik maar een vlucht naar Buenos Aires geboekt voor zaterdagochtend. Straks kan ik de hele winter wachten tot de grens open is.. Het laatste deel gaat toch ineens heel snel, nog maar 12 nachtjes slapen en dan komen loes en yara al. Zin in!

Liefs