Eindelijk de grens over: de eerste weekjes in ecuador

Ik ben inmiddels al ruim twee weken in Ecuador, dus tijd voor een nieuwe blog. Na 66 dagen in Colombia nam ik eindelijk de stap om de grens over te steken. Dit was gelukkig super makkelijk: stempel in Colombia halen, stempel in Ecuador en binnen een half uurtje door. Mijn eerste dag in Quito was een acclimatisatiedagje, omdat ik nog niet echt verder dan de colombiaanse grens gedacht had en geen reisgids van ecuador heb. De buschauffeur was onaardig en ik vond alles maar duur, dus ik wilde al bijna weer omkeren naar Colombia. De dag daarna zag ik het gelukkig allemaal wat zonniger en ben ik met mensen uit het hostel naar el mitad del mundo, oftewel de evenaar, geweest. Daarna kon ik bij krijna, een dispuutsgenootje uit amsterdam, slapen die in een huis voor mensen die vrijwilligerswerk doen woonde. Daar ontmoette ik een meisje die net klaar was met 4 maanden stage en mij even heeft bijgepraat over alles wat er te doen is in ecuador; beter dan een reisgids! In quito heb ik verder een aantal musea en uitzichtpunten (teleferico, el panecillo mocht het iemand wat zeggen) over de stad bezocht en een free walking tour gedaan. Met een Chileense jongen die ik in het hostel had ontmoet ben ik daarna twee dagen naar Otavalo geweest. Het stadje zelf was leuk maar rustig, maar we hadden gehoord dat er een meer en een waterval in de buurt lagen die heel mooi zijn. De eerste dag wilden we naar een vogelpark wat dicht bleek te zijn toen de taxi ons had afgezet, dus besloten we naar het meer te lopen. De wandeling was heel leuk, door een klein dorpje met allemaal loslopende varkens en koeien, maar het meer was toch niet helemaal wat we ervan hadden verwacht. Later kwamen we erachter dat we naar het verkeerde meer waren geweest en hadden we gelukkig de tweede dag nog om zowel het goede meer als de waterval te bekijken; die gelukkig wel de moeite waard waren. Daarna ging ik terug naar Quito en gingen we met een grote groep mensen uit het vrijwilligershuis een lang weekend naar montañita, een dorpje aan de kust. In montañita is vrij weinig te doen behalve lekker eten, strand, surfen en feesten, maar toevallig houdt ik daar allemaal wel van. Er zijn daar veel toeristen uit zuid amerika, dus ik kon goed mijn spaans oefenen. Het wordt aanzienlijk beter met een slokje op (niet te veel, geen zorgen familie). Daarna ben ik naar puerta lopez gegaan, een ander rustiger plaatsje aan het strand. Daar heb je een national park waar je twee uur kunt hiken en vervolgens op een mooi rustig strand komt. Ook heb ik een dagtrip naar Isla de la plata gedaan, wat ook wel galapagos voor arme mensen wordt genoemd. Hier waren een heleboel vogels te zien, waaronder de bluefooted boobie, die totaal niet bang waren voor mensen. Daarna hebben we rond het eiland gesnorkeld en zeeschildpadden gezien! Ik was helemaal blij! Na nog een avondje feesten in montañita ben ik naar canoa gegaan waar ik met een meisje uit het vrijwilligershuis had afgesproken, Ronja. Canoa is een leuk surfplekje met leuke coctailtentjes en vriendelijke doch lichtlijk opdringerige locals. De dag daarna ging ik mee naar de plaats waar ze nu een vrijwilligersproject deed, bahía. Daar zijn vrijwel geen toeristen en we waren dan ook de enige toeristen op het feestje waar we 's avonds heen gingen. Leuk voor een keer, maar een beetje veel van het goede aangezien iedere ecuadoriaan geloof ik een Europees vriendinnetje wil. De ecofarm waar Ronja werkte was heel mooi en rustgevend en ik heb 's middags dan ook vrijwel niks gedaan, op een boekje lezen na. Nu ben ik alweer een nachtje in montañita geweest en vertrek ik zo naar guayaguil, om vervolgens donderdag weer terug naar montañita te gaan voor mijn verjaardag en carnival. Erg logisch is het allemaal niet, maar zo kom je nog eens ergens. 

Liefs!